Er zijn verschillende soorten ontslag mogelijk: ontbinden met wederzijds goedvinden, ontslagprocedure via het UWV, ontslag via de kantonrechter en ontslag op staande voet.

Bij een ontslag met wederzijds goedvinden gaan werkgever en werknemer samen om tafel om het ontslag rond te maken. Dat is de makkelijkste en meest vriendelijke oplossing. Om het contract te ontbinden wordt er een vaststellingsovereenkomst of afvloeiingsregeling opgesteld. Vaak hoort hier ook een transitievergoeding bij.

Een ontslagprocedure via het UWV wordt vaak opgestart vanwege bedrijfseconomische redenen. Je moet dan kunnen aantonen dat het slecht gaat met jouw onderneming. Dan kun je een ontslagvergunning bij het UWV aanvragen. Datzelfde geldt wanneer de werknemer langer dan twee jaar ziek is. Bij een ontslagprocedure via het UWV moet je altijd de reden van ontslag goed kunnen onderbouwen. De medewerker kan hier bezwaar tegen indienen. Hij of zij kan ook in hoger beroep gaan wanneer het ontslag wordt toegekend. Bij een ontslagprocedure via het UWV moet je voldoen aan allerlei regels. Laat je dus goed adviseren.

Wanneer werkgever en werknemer er samen niet uitkomen en ontslag via het UWV ook geen oplossing is, kun je naar de kantonrechter stappen. We hebben het dan doorgaans over ontslag vanwege disfunctioneren of een verstoorde arbeidsrelatie. Ook wanneer werknemers ontslagbescherming hebben, bijvoorbeeld doordat ze ziek of zwanger zijn, moet ontslag via de kantonrechter aangevraagd worden. Dit is een uitgebreide en ingewikkelde procedure waar een goed onderbouwd dossier voor nodig is.

Bij een ontslag op staande voet wordt iemand per direct weggestuurd en wordt de arbeidsovereenkomst ontbonden. Dit mag echter bijna nooit. Als werkgever moet je een heel dringende reden hebben om iemand op staande voet te kunnen ontslaan. We hebben het dan over ernstige zaken zoals diefstal of mishandeling.